Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. 33 Starajcie się naprzód o królestwo i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. 34 Nie martwcie się więc o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie martwić się będzie. Dosyć ma dzień [każdy] swojej biedy. Księga Micheasza. Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwaniaStanisław Tym,odtwórca głównej roli Miś – komedia produkcji polskiej z 1980, reż. Stanisław Bareja. Autorami scenariusza są Stanisław Bareja i Stanisław Tym. Wypowiedzi postaci[edytuj] Aleksandra Kozeł[edytuj] Słuchaj, ukradli tobie paszport. Ukradnij komuś i ty! Ja ukradnę! Opis: do Ochódzkiego. Właśnie do ciebie dzwonię, gdyż niestety nie mogę z tobą rozmawiać. Ryszard Ochódzki[edytuj] Co mogłem, to załatwiłem. Opis: po wyjściu z komendy milicji, w której skorzystał z toalety. Jak byłem młody, to też byłem Murzynem i tak robiłem… Opis: scena z czarnoskórym sportowcem grającym w koszykówkę. Jedziecie do stolicy kraju kapitalistycznego. Który to kraj ma być może nawet tam i swoje… plusy. Rozchodzi się jednak o to, żeby te plusy nie przesłoniły wam minusów! Opis: do sportowców, przed przekroczeniem granicy. Nie mieszajmy myślowo dwóch różnych systemów walutowych. Nie bądźmy peweksami! Opis: do Hochwandera. Zadzwońcie do rady ministrów, że zaraz tam jadę. Opis: do zdziwionego wopisty. Stanisław Paluch[edytuj] Przyszłem wcześniej, gdyż nie miałem co robić. Opis: do Kozeł. Widzisz, komputer? Angielska wóda… Opis: do uśpionego inkasenta. Z twarzy podobny zupełnie do nikogo. Opis: o Hochwanderze do kolegów węglarzy. Reżyser Zagajny[edytuj] Konie łby pospuszczać. Czy konie mnie słyszą?! Na każdą rzecz można patrzeć z dwóch stron. Jest prawda czasów, o których mówimy, i prawda ekranu, która mówi: „Prasłowiańska grusza chroni w swych konarach plebejskiego uciekiniera”. Zróbcie mi przebitkę zająca na gruszy… Nie, nie! Zamieńcie go na psa! Zamieńcie go na psa. Niech on się odszczekuje swoim prześladowcom z pańskiego dworu. Niech on nie miauczy… Inne postacie[edytuj] A ja, jeżely pan pozwoly… z przyjemnościom. Postać: tragarz w mieszkaniu Ochódzkiego Opis: odpowiadając na pytanie Ochódzkiego skierowane do byłej żony, czy nie zechciałaby się czegoś napić. A nam?! Co, nie jest winien? Jak wtedy, co szklankę stłukł… Ja mu mówię, że szklanka cztery złote kosztuje, a on na to – „dobra, dobra…” – i nie zapłacił. Postać: sprzątaczka w toalecie klubu „Tęcza” Opis: o prezesie Ochódzkim. Cholera jasna! Won mi tu stąd, jeden z drugim! Będzie mi tu kłaki rozrzucał! Panie! Tu nie jest salon damsko-męski! Tu jest kiosk Ruchu! Ja… Ja tu mięso mam! Postać: kioskarka Czasem aż oczy bolą patrzeć, jak się przemęcza, dla naszego klubu, prezes Ochódzki Ryszard, naszego klubu „Tęcza”. Ciągle pracuje! Wszystkiego przypilnuje i jeszcze inni, niektórzy, wtykają mu szpilki. To nie ludzie – to wilki! To mówiłem ja – Jarząbek Wacław, trener drugiej klasy. Niech żyje nam prezes sto lat!To jeszcze ja – Jarząbek Wacław, bo w zeszłym tygodniu nie mówiłem, bo byłem chory. Mam zwolnienie. Łubu dubu, łubu dubu, niech żyje nam prezes naszego klubu. Niech żyje nam! To śpiewałem ja – Jarząbek. Postać: Jarząbek Opis: nagrywając się na magnetofon w gabinecie prezesa Ochódzkiego. Czyli jednym słowem, przywozicie do kraju 4 kilogramy obywatela mniej? Postać: celnik na odprawie granicznej Dzień dobry, cześć i czołem! Pytacie, skąd się wziąłem?! Jestem wesoły Romek! Mam na przedmieściu domek, a w domku wodę, światło, gaz! Powtarzam zatem jeszcze raz: jestem wesoły Romek! Mam… Postać: wesoły Romek Opis: na przesłuchaniu kandydatów na sobowtóra. Korzystając z okazji, bo w końcu awaria też jest jakąś okazją, by naszym pasażerom, ludziom dobrej roboty, bo są nimi przecież, zaprezentować, do czasu usunięcia awarii, artystyczny program. Postać: prowadzący występy na skwerze z „okazji” awarii Miś! Miś! Świńska rura nie miś! Pińcet złotych! Pińcet złotych dla mnie nie ma, a sam forsą sra! Postać: Stuwała Opis: do sprzątaczek w toalecie. Nie bądźcie natrętni! Natrętny pasażer… (Sprawdza hasło w podręczniku). O! A gdyby tu wasz synek z grupą stuosobową odlatywał i każdy z rodziców chciałby wejść, to jaki byłby tłok, sami widzicie i nie mówcie, że nie macie synka, bo w każdej chwili mieć możecie (sprawdzić, czy nie ksiądz). Postać: bileter na lotnisku Nie bój, nie bój, wyłączą ci! Postać: mężczyzna oglądający występ wesołego Romka Opis: reakcja na tekst piosenki: „Mam na przedmieściu domek, a w domku wodę, światło, gaz!”. Parówkowym skrytożercom mówimy nie!!! Postać: scenograf na spotkaniu Proszę bardzo! Proszę! Nie zjem panu! … Proszę! Postać: pracownica punktu sprzedaży biletów na lotnisku Okęcie Opis: zwracając Rysiowi kiełbasę podwawelską, ofiarowaną jej wcześniej, jako łapówkę. Proszę chwilowo o spokój, gdyż ADM do mnie dzwoni! Słucham pani kierowniczko. Tak jest… Pani kierowniczko… Pani kierowniczko, ja to wszystko rozumiem… Ja rozumiem, że wam jest zimno, ale jak jest zima to musi być zimno, tak? Pani kierowniczko, takie jest odwieczne prawo natury! Czy ja palę? Pani kierowniczko! Ja palę przez cały czas! Na okrągło! Nie no, nie ma za co. Moje uszanowanie dla pani kierowniczki! Moje uszanowanie! Postać: palacz w kotłowni Opis: rozmowa telefoniczna z kierowniczką ADM. Proszę pana! Ona nieczynna ta budka, nawet napis był ale jakiś łobuz zdjął! Postać: kobieta Opis: do Stuwały. Ryszard! Wszystkie Ryśki to porządne chłopy. Postać: minister Straszne się tu chamstwo zjeżdża z całego świata. Kasza niedogotowana. Jedziemy do redakcji. Postać: goniec Opis: po wyjściu z baru Apis, udając, że był w restauracji Victoria. Ten człowiek w życiu słowa prawdy nie powiedział! Postać: sprzątaczka w toalecie klubu „Tęcza” Opis: o prezesie Ochódzkim. Dialogi[edytuj] – Babciu! Ja będę za Heroda! – Za młody jesteś na Heroda. – A co? Herod nigdy nie był młody? – Nie! – Bardzo porządna dziewczyna. – Trudno, co robić. Opis: rozmowa Hochwandera z Ochódzkim po przedstawieniu Aleksandry Kozeł. – Co jest?! – Nic, panie kierowniku! Oczko mu się odlepiło. Temu misiu. Opis: dialog przy budowie tytułowego misia. Ryszard: Good morning! Ja… chciałbym… moje pieniądze… money… my money, tu umieścić… wasz bank… konto na hasło… Verstehen? Pracownik londyńskiego banku (polski Żyd, emigrant): Dlaczego nie verstehen? My wszystko verstehen. Proszę bardzo, pan spocznie, pan usiądzie, pan poczeka, się załatwi… – Hej, młody junaku, smutek zwalcz i strach,Może na tym piachu za 30 lat,Przebiegnie, być może, jasna, długa, prosta,Szeroka jak morze Trasa Łazienkowska… – A tego nie rozumiem… A dlaczego „być może”? – No… „być może”, bo… on jeszcze nie wie… – Dlaczego nie wie? No jak to – nie wie? Ty popatrz, bracie! No? Młody człowiek… chłopak, tak? Na warszawskim brzegu i dookoła pracują jego koledzy. Ty widzisz to? (…)Przecież na tym piachu za 30 lat,Przebiegnie, z pewnością, jasna, długa, prosta… Opis: rozmowa dwóch działaczy „tajnej” rządowej organizacji propagandowej „Grunwald” (produkcja nowej młodzieżowej pieśni patriotycznej). Kelnerka: Dwie kawy i dwie wuzetki… I co jeszcze?! Kozeł: Dlaczego „dwie kawy i dwie wuzetki”? Kelnerka: Kawa i wuzetka są obowiązkowe dla każdego! Bijemy się o „Złotą Patelnię”! Miś: Dobrze! Pani pozwoli – dwa razy zestaw obowiązkowy. Kelnerka: Szatnia też jest u nas obowiązkowa! Opis: w kawiarni. Ryszard: Najmocniej panią przepraszam, ale chciałem zapytać, o której odlatuje dzisiaj ten do Londynu 11:05? Pracownica informacji na lotnisku Okęcie: A skąd ja mam wiedzieć?! No chyba o pierwszej. Widz w teatrze: Niech się pan, z łaski swojej, odchyli troszkę, bo ja nic nie widzę. Stach Paluch: To niech pan idzie do lekarza, od oczów. Kobieta z widowni: Proszę pana, co pan się tak na mnie kładzie? Widz w teatrze: Przepraszam. Opis: Stach Paluch miał na przedstawieniu fryzurę afro po umyciu głowy szamponem Samson. Działacz: No pięknieś pan nam to wszystko wyśpiewał, panie Cwynkar. Piosenkarz: Ja wam zawsze wszystko wyśpiewam. Ryszard: Powiedz mi, po co jest ten miś? Hochwander: Właśnie po co? Ryszard: Otóż to, nikt nie wie po co, więc nie musisz się obawiać, że ktoś zapyta. Wiesz co robi ten miś? On odpowiada żywotnym potrzebom całego społeczeństwa. To jest miś na skalę naszych możliwości. Ty wiesz co my robimy tym misiem? My otwieramy oczy niedowiarkom. Patrzcie, mówimy, to nasze, przez nas wykonane i to nie jest nasze ostatnie słowo! I nikt nie ma prawa się przyczepić, bo to jest miś społeczny, w oparciu o sześć instytucji – który sobie zgnije, do jesieni na świeżym powietrzu, i co się wtedy zrobi? Hochwander: Protokół zniszczenia... Ryszard: Prawdziwe pieniądze zarabia się tylko na drogich, słomianych inwestycjach. Urzędniczka na poczcie: Ro-me-czku, przy-jazd nie-aktu-alny. Ca-łuję Rysiek. Ochódzki: Bardzo żałuję. Nie chodzi mi o mnie. Chciałem, żebyś ty zagrała u Romka. Kozeł: Misiu, Misiu wymyśl coś. Ty jesteś taki mądry. Urzędniczka: Nie mogę wysłać tej depeszy! Nie ma takiego miasta – Lądyn! Jest Lądek, Lądek-Zdrój, tak… Ochódzki: Ale Londyn – miasto w Anglii. Urzędniczka: To co mi pan nic nie mówi?! Ochódzki: No mówię pani właśnie. Urzędniczka: To przecież ja muszę pójść i poszukać, zobaczyć, gdzie to jest. Cholera jasna… depesze… pani kierowniczko… Opis: wysyłanie telegramu do Romana Polańskiego. Ryszard: No ale… A ty skąd wiedziałaś, że mnie zastaniesz… przecież wiedziałaś, że wyjeżdżam. Była żona Ryszarda: Przechodziliśmy, po prostu i wpadliśmy. Ryszard: Jak to – przechodziłaś?!!! Z tragarzami? Minister: Taa!! Przechodziliśmy. Z tragarzami. Bardzo cię polubiłem, chłopie. Milicjant: No, długo jeszcze będziecie siedzieć?! Więzień w toalecie: Piętnaście lat, ale będę apelował! – Ona jest bardzo dobra ta koncepcja, ale dlaczego on ma pruski mundur na sobie? – Pruski, bo to jest dziedzic pruski. – Mam napisane w scenopisie, wchodzi dziedzic pruski. – Pruski, Pruski, bo on się nazywa Pruski, Wawrzyniec Pruski, polski dziedzic! Opis: w trakcie przygotowań do filmu. – Ona nie może się tak nazywać: Tradycja! – Dlaczego niby? – Pytasz, dlaczego? No bo tradycją nazwać niczego nie możesz. I nie możesz uchwałą specjalną zarządzić ani jej ustanowić. Kto inaczej sądzi, świeci jak zgasła świeczka na słonecznym dworze. Tradycja to dąb, który tysiąc lat rósł w górę. Niech nikt kiełka małego z dębem nie przymierza. Tradycja naszych dziejów jest warownym murem, to jest właśnie kolęda, świąteczna wieczerza… To jest ludu śpiewanie, to jest ojców mowa, to jest nasza historia, której się nie zmieni. A to co dookoła powstaje, od nowa, to jest nasza codzienność, w której my żyjemy. Opis: węglarz Tłoczyński odpowiada ojcu dziewczynki o imieniu Tradycja. Stuwała: Pani da dwa misie. Tego rudego i tego w czerwonej czapeczce. Ekspedientka: Jem przecież! Opis: Stuwała kupuje misie w Cepelii. – Pani Iwonko! Pani wytrze tę szminkę, bo klient znów się będzie pieklił. – Trzeba dać napis, żeby wpuszczać tylko w krawatach. Klient w krawacie jest mniej awanturujący się. Postacie: panie pracujące w restauracji – Pani Zosiu, pani Zosiu, pani pozwoly. – Co? – O, pani zobaczy. – A, ja wiem co to jest. Ja przedtym 20 lat w innym teatrze też pracowałam. To tam jeden taki krytyk napisał, że na przedstawieniu, jak był to wyrwał sobie wszystkie włosy z głowy. – To pani myśli, że to też on? – Nie, jakiś inny, tamten sobie już wyrwał. Opis: sprzątaczki w teatrze znalazły włosy Stacha Palucha na podłodze. Matka Robusia: Panie reżyserze kochany! Ja to pana widziałam we wszystkich filmach: i polskich, i zagranicznych, i amerykańskich… Ale tego łobuza, to żeby mu nie dać ani grosza, albo lepiej mnie wszystko wysłać. Bo on do mojej siostry (do tej suki) uciekł. A przecież to jest jego dziecko. W sądzie był. Mówi, że w więzieniu siedział. A przecież jak dwa razy byłam u niego… No to czyje to może być dziecko jak nie jego? Tego łobuza, Robuś, poświadcz, żeby nie była nasza krzywda, no powiedz: Kto to jest? Robuś: Tatuś. Matka Robusia: Tatuś. Tata… Opis: matka Robusia do Hochwandera, mówi o Stanisławie Paluchu, którego rozpoznała na zdjęciu w gazecie (w rzeczywistości zdjęcie przedstawiało Ochódzkiego). Pediatra: Przepraszam pana… Przepraszam pana… Ryszard: Dziękuję. Pediatra: Jestem lekarzem pediatrą. Ryszard: Jaa… przecież… syn… tłumaczę panu! Pediatra: Ile waży syn? Ryszard: Dwanaście kilo. Pediatra: Dwanaście?! Słuszną linię ma nasza władza. Postacie: Ochódzki, pediatra – Przepraszam pana! Za czym ta kolejka? – Do „Ostatniej paróweczki”, proszę panią. – Eee… To już dla mnie nie starczy Opis: kolejka statystów w wytwórni. – Przepraszam, że przeszkadzam. – Nie, wcale nie przeszkadzasz. Misie zapakowane? – Tak. – Ile weszło? – No, jak zwykle. Postacie: Stuwała i Ochódzki – Przywieźli wyngiel! Wyngiel!! Wyngiel je we wiosce! – Wojna bedzie… Przed wojną tyz był. Opis: w wiosce, do której pojechali węglarze po choinki. – Puree ze smalcem. – Nie ma smalcu, z dżemem są puree! – Dobrze, niech będą… Opis: w barze mlecznym „Apis”. – Sam pan może zmierzyć, jeśli milicji pan nie wierzy. – Wierzy, panie milicjancie, on we wszystko wierzy! Bóg mnie pokarał takim głupim chłopem! Opis: żona zatrzymanego kierowcy do milicjanta. – Szukamy pana Palucha. – Słucham… – Pan się nazywa Paluch? – Tak, a bo co? – A może pan ma brata, panie Paluch?! – Panowie pozwolą… że się… przedstawię… Zdzisław Dyrman… zasadniczo… – Pan Hochwander, Chrostowicz. – Proszę siadać! – Szukamy pana Palucha! – Stanisława, Stanisława Palucha… – Zosiu!!! – Yyhymm… – Jest Stach?! – Yyhymm… Stasiek! Milicja do ciebie! – Panowie pozwolą… moja żona… Zofia!!! – Tu za te choinki, dola. Postacie: pracownik Hochwandera, Zdzisław Dyrman, jego żona, Stanisław Paluch – Teraz jest wojna. Kto handluje, ten żyje. Jak sprzedam kaszankę, słoninę, rąbankę, to bimbru się też napiję. Spod serca, kap, kap, słonina i schab, salceson i dwa balerony… – Widzisz, synku? Tak wygląda baleron! Opis: fragment musicalu w teatrze i komentarz ojca do syna. – Ty, co on za jeden? – Kierownik produkcji, Hochwander. Przyszedł z kobitą i szpanuje. No, kończ Władziu i robimy… Opis: rozmowa robotników w studiu filmowym zakończona rozdaniem kart. – Wczoraj jechałem tędy, tych domów jeszcze nie było. – Tak mówicie? A gdyby tutaj staruszka przechodziła do domu starców, a tego domu wczoraj by jeszcze nie było, a dzisiaj już by był, to wy byście staruszkę przejechali, tak? A to być może wasza matka! – Jak ja mogę przejechać matkę na szosie, jak moja matka siedzi z tyłu? – Halo, tu „Brzoza”, tu „Brzoza”! Źle cię słyszę! Powtarzam, powiedział, że matka siedzi z tyłu… „Matka siedzi z tyłu!” Tak powiedział! Opis: rozmowa kierowcy z milicjantem (ps. „Szczupak”), potem milicjant rozmawia z centralą. – Z biletami wpuszczamy. Proszę bardzo. – Dziękuję. Bileter zatrzymuje syna – Ale ja mamę odprowadzam! – Chwileczkę. Zajrzę do instrukcji. Mmm, maa… maaa, matka. Matkę możecie pożegnać machaniem z tarasu widokowego. Syn z matką zbliżają się do tarasu widokowego i widzą wywieszkę. – Przepraszamy. Taras widokowy nieczynny. Najbliższy czynny taras widokowy dla odprowadzających we Wrocławiu! – A może ty byś poleciał synku? – Przecież to mama ma mieć operację! A nie ja!! Postacie: Syn, bileter, matka Inne[edytuj] Każdy kilogram obywatela z wyższym wykształceniem szczególnym dobrem narodu Opis: hasło propagandowe na przejściu granicznym. Nie ma dublera dla sapera. Wesoła komedia frontowa Opis: plakat w biurze wytwórni filmowej. Katiusza kaprala Janusza Opis: plakat. Raz, dwa, raz, dwa, trzy! Pięć, sześć, siedem, osiem! Opis: „piosenka” śpiewana dla rozgrzewki w kotłowni-melinie. Szefowie własnych cieni Opis: plakat. Tęcza-Sręcza. Opis: napis w toalecie klubu „Tęcza”. Twoje serce przypomina – piechotą zdrowiej. Opis: napis na środkach komunikacji miejskiej po ich awarii. Za garderobę i rzeczy zostawione w szatni, szatniarz nie odpowiada. Opis: kartka informacyjna umieszczona za drzwiami w szatni. Zadżumiona. Opis: plakat. O filmie[edytuj] Kiedy dostałem tę rolę, pomyślałem: głupi Stasiek, wymyślił jakiegoś idiotę śpiewającego do szafy. Ale prawdą jest, że w życiu takich ludzi spotyka się mnóstwo. Autor: Jerzy Turek Opis: o roli Wacława Jarząbka. Źródło: „Rzeczpospolita” nr 11/2005, za [Ludzie spoza Polski] mogą pojąć treść w sposób intelektualny, ale nie będą się śmiać. Nie doświadczyli surrealistycznego i ciężkiego życia w Polsce komunistycznej. Czy Misia pojmą młodzi odbiorcy, którzy nie doświadczyli absurdów PRL-u? Nie sądzę. Komunizm był specyficzny. Był zły, bezlitosny, niszczący i oparty na kłamstwie. Każdy o tym kłamstwie wiedział, a jednak ono trwało. Autor: Christine Paul-Podlasky Źródło: Christine Paul-Podlasky, Trzeba nakręcić „Euromisia”, „Dziennik Polski”, 6 maja 2011 (…) wielkie zwycięstwo Staszka Barei nad całą zgrają obrzydliwców w tamtych czasach. Autor: Stanisław Tym Źródło: PAP, 2007, cyt. za: 25. rocznica śmierci reżysera Stanisława Barei, PAP, 13 czerwca 2012 Zobacz też[edytuj] Bogdan Miś Lidia Miś niedźwiedź Tłumaczenia w kontekście hasła "Od dzisiaj nie mówcie" z polskiego na angielski od Reverso Context: Od dzisiaj nie mówcie do mnie: Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate Miś, Miś! Świńska rura, nie Miś! *** Motyla noga ! *** Mowa przy nadaniu paszportu: Lądy i morza przemierzam Kulę Ziemską z otwartym czołem Polski mam paszport na sercu Skąd pytam, skąd go wziąłem A wziąłem go z dumy i trudu Ze znoju codziennej pracy Ze stali, z żelaza, z węgla A węgiel to koks, to antracyt *** Piosenka na Dzień Pieszego Pasażera: Jestem wesoły Romek, Mam na przedmieściu domek, A w domku wodę,światło,gaz, Zaśpiewam zatem jeszcze raz... ... A w domku wodę,światło,gaz..." Głos z tłumu: Nie bój, nie bój, odetną ci! *** parówkowym skrytożercom mówimy NIE! *** -115, a powinno być 119. -Schudłem cztery kilo. -Schudliście. Słowem przywozicie do kraju o 4 kilogramy obywatela mniej. A gdyby tak każdy wracał do kraju ze stratą paru kilo? Byłoby nas mniej coraz - Polaków! -To co ja mam zrobić? -60 za każdy kilogram. A wykształcenie jakieś macie? -Wyższe. -A przepraszam, to po 75. [najazd kamery na tabliczke] "Każdy kilogram obywatela z wyższym wykształceniem szczególnym dobrem narodu." *** Cholera jasna! Won mi tu stąd, jeden z drugim! Będzie mi tu kłaki rozrzucał! Panie! Tu nie jest salon damsko-męski! Tu jest kiosk RUCH-u! Ja... Ja tu mięso mam! *** A gdyby tutaj staruszka przechodziła do domu starców, a tego domu wczoraj by jeszcze nie było, a dzisiaj już by był. To wy byście staruszkę przejechali, tak ?! A to być może wasza matka! *** Wszystkie Ryśki to porządne chłopy. *** Czasem, aż oczy bolą patrzeć jak się przemęcza, dla naszego klubu, prezes Ochudzki Ryszard, naszego klubu “Tęcza”. Ciągle pracuje! Wszystkiego przypilnuje i jeszcze inni, niektórzy wtykają mu szpilki. To nie ludzie - to wilki! To mówiłem ja - Jarząbek Wacław, trener drugiej klasy. Niech żyje nam prezes sto lat! *** Ta owłosiona małpa z czarnym ryjem to mam być ja?! *** [Przyśpiewka w ciepłowni] Raz,dwa Raz,dwa,trzy Pięć, sześć sie-dem O-siem *** -Babcia jest wągiel !!! - Bydzie wojna ... - A to czemu ? - Bo ostatnio jak był wągiel to była wojna ! *** Straszne się tu chamstwo zjeżdża z całego świata. Kasza niedogotowana... *** To jest miś na skalę naszych możliwości *** - Ona jest bardzo dobra, ta koncepcja, ale dlaczego on ma pruski mundur na sobie?!!! - Pruski, bo to jest dziedzic pruski. Mam napisane w scenopisie – “wchodzi dziedzic pruski”. - Pruski, pruski... Bo on się nazywa Pruski !!! Wawrzyniec Pruski !!! Polski dziedzic !!! - No to mogę go przepasać po prostu. - Zdjąć to !!! To jest profanacja !!! To jest policzek w twarz dla całej ekipy !!! - Uspokój się ! Przecież to jest... sanacyjny dziedzic. Pamiętaj z kim oni się wtedy kumali. A zresztą, niech zdejmie. *** - Pięknie nam pan to wyśpiewał Panie Smynter. - Ja wam zawsze wszystko wyśpiewam ! *** Nie bądźcie natrętny ! Natrętny pasażer. O ! A gdyby tu wasz synek z grupą stuosobową odlatywał, i każdy z rodziców chciałby wejść ... to jaki był by tłok ... sami widzicie, i nie mówcie, że nie macie synka, bo w każdej chwili mieć możecie !!! Sprawdzić czy nie ksiądz ?! *** Czy konie mnie słyszą ???! *** Ogolić dzieciom wąsy ! Coooo...? ...A ja se wąsów ogolić nieee daaam !!! Ja te wąsy od przed wojny mam...!!! No dobrze ...to dzieci bolą zęby ... obwiązać im gęby szmatami, wtedy nie było opieki stomatologicznej ! *** oni tam mają taką rudą na myszach ... człowiek kieliszek wypije i bracie dwa dni nieprzytomny jesteś ... *** -węgiel to nisamowite, a skąd Pan bierze węgiel? -zasadniczo to z Węgorzewskiej -a nie boi się Pan tak ten węgiel wozić? -strach jest ale zasadniczo zawsze staram się mieć kwit ***
NIE MÓWCIE, ŻE NIE MAMY NICZEGO, MADELEINE THIEN • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz!
To był pierwszy firmowy Dzień Dziecka w portalu. W tym roku odważyliśmy się zaprezentować naszym pociechom siedzibę główną a także pokazać, czym zajmujemy się na co dzień. I dla starszych, i dla młodszych atrakcji nie redakcja od kilku lat przeżywa prawdziwy "baby boom". Każdego roku rodzi się kilkoro dzieci. W portalu mamy ich ponad czterdzieścioro. Najstarsze z dzieci kończy w tym roku 18 lat, najmłodsze liczy zaledwie kilka dni. Większość nie widziała miejsca pracy mamy i taty, więc z okazji Dnia Dziecka zaprosiliśmy dzieci na wizytę w gości przywitał prezes i redaktor naczelny portalu, Michał Kaczorowski. Zaraz po nim pojawił się iluzjonista, który oczarował dzieci sztuczkami i w mig zyskał ich sympatię. Część z nich zaangażował w pokaz, co dodało autentyczności obmyślonym wcześniej trikom. Poza znanymi powszechnie numerami z wykorzystaniem kolorowych chust, kart, monet czy sznurów, wyczarował dziecięce legitymacje prasowe. Po pokazie starsze dzieci ruszyły na rekonesans po redakcji, młodsze pod opieką rodziców zaszyły się w "lesie", czyli zielonym pokoju grafików, który zmienił się w plac zabaw. Podczas gdy starsi odkrywali portal od kuchni, odwiedzając po kolei działy moderacji, marketingu i promocji, newsów, aplikacji mobilnych, IT i reklamy, a także księgowości, najmłodsi oddawali się zabawom, grom, rysowaniu i oglądaniu bajek. Starsze dzieci w czasie wycieczki po siedzibie firmy dowiedziały się, czym jest hejt i jak trudna jest praca moderatorów opinii, co to jest patronat medialny, jak funkcjonuje raport drogowy, czym zajmują się specjaliści od aplikacji i strony mobilnej. Zobaczyły na żywo, jak powstaje grafika do artykułów, jak montujemy materiały video, jak wygląda praca programisty i kod strony www. Ich uwagę przykuły wielkie ekrany na bieżąco monitorujące ruch w portalu. Nie lada wyzwaniem okazała się praca z mikrofonem i współpraca z ekipą TV. Część dzieci wzięła udział w nagraniu i odpowiadała na dociekliwe pytania koniec był poczęstunek i drobne upominki. Rodzice, wychodząc o godz. 19 z biura, wyglądali na naprawdę mieliśmy przekonania, czy nasza praca i biuro okażą się dobrym miejscem do organizacji Dnia Dziecka. Okazało się jednak, że nawet w dobie informatyzacji robienie pieczątek i wrzucanie dokumentów do niszczarki, a przede wszystkim możliwość posiedzenia z mamą przy jej biurku to wielka atrakcja dla maluchów.
Władysław Kozakiewicz Michał Pol Nie mówcie mi jak mam żyć Wstęp. Ten od wała Kozakiewicz? To ten od wała powiecie. I słusznie. A właściwie ten od wałów, bo wtedy, w 1980 roku na stadionie olimpijskim w Moskwie, pokazałem go dwukrotnie. Tak naprawdę oba te gesty były spontaniczną zemstą za gwizdy i wrogość na trybunach.
fot. Screen filmu "Miś" Niewiele jest polskich filmów, które większość widzów bez zastanowienia określiłaby "kultowy". Jednym z nich z pewnością jest "Miś". Film Stanisława Barei, którego zna każdy, choć nawet nie zdaje sobie sprawy! Film, który jest kopalnią zabawnych powiedzonek i dialogów, przetrwał i wciąż jest aktualny. Po 35 latach od daty powstania filmu (pojawił się na ekranach 4 maja 1981 roku) widzowie cenią "Misia" traktującego o perypetiach przygłupiego prezesa klubu sportowego, głównie ze względu na pojedyncze, genialne sceny; za dialogi, które zna się na pamięć i które wciąż żyją swoim życiem. Weekend przed telewizorem? Zobacz, co warto obejrzeć Z pewnością znacie większość cytatów, tzw. bareizmów, które mają się dobrze i są w językowym obiegu. Przedstawiamy, z okazji 35-lecia filmu, 35 cytatów, dialogów sytuacyjnych z filmu. Dowcip musi być chroniony jak nazwisko. - Dowcipy z moich filmów spotykam nawet w "Trybunie Ludu". Jeżeli po filmie, to pół biedy; gorzej, gdy przed ukończeniem. Dlatego wolałbym, żeby nie było cytatów ze scenopisu. Dowcip musi być chroniony jak nazwisko - żalił się Stanisław Bareja Tadeuszowi Sobolewskiemu z miesięcznika "Film". 1. Nie ma takiego miasta - Lądyn! Jest Lądek, Lądek Zdrój, tak... 2. Czy konie mnie słyszą?! 3. Ja rozumiem, że wam jest zimno, ale jak jest zima to musi być zimno, tak? Pani kierowniczko, takie jest odwieczne prawo natury! Czy ja palę? Pani kierowniczko! Ja palę przez cały czas! Na okrągło! 4. Parówkowym skrytożercom mówimy nie!!! 5. Łubu dubu, łubu dubu, niech żyje nam prezes naszego klubu. Niech żyje nam! To śpiewałem ja – Jarząbek. Powstanie 3. część "Kogla-Mogla"? 6. Wszystkie Ryśki to porządne chłopy. 7. Straszne tu się chamstwo zjeżdża z całego świata. Kasza niedogotowana. Jedziemy do redakcji. 8. Ten człowiek w życiu słowa prawdy nie powiedział! 9. Każdy kilogram obywatela z wyższym wykształceniem szczególnym dobrem narodu (hasło propagandowe na przejściu granicznym) 10. Teraz jest wojna. Kto handluje, ten żyje. Jak sprzedam kaszankę, słoninę, rąbankę, to bimbru się też napiję. Spod serca, kap, kap, słonina i schab, salceson i dwa balerony... - Widzisz, synku? Tak wygląda baleron! (Fragment musicalu w teatrze i komentarz ojca do syna) 11. - Szukamy pana Palucha. - Słucham... - Pan się nazywa Paluch? - Tak, a bo co? - A może pan ma brata, panie Paluch?! - Panowie pozwolą... że się... przedstawię... Zdzisław Dyrman... zasadniczo... 12. - Wczoraj jechałem tędy, tych domów jeszcze nie było. - Tak mówicie? A gdyby tutaj staruszka przechodziła do domu starców, a tego domu wczoraj by jeszcze nie było, a dzisiaj już by był, to wy byście staruszkę przejechali, tak? - A to być może wasza matka! - Jak ja mogę przejechać matkę na szosie, jak moja matka siedzi z tyłu? - Halo, tu "Brzoza", tu "Brzoza"! Źle cię słyszę! Powtarzam, powiedział, że matka siedzi z tyłu... "Matka siedzi z tyłu!" Tak powiedział! 13. Właśnie do ciebie dzwonię, żeby ci powiedzieć, że nie mogę z tobą rozmawiać. 14. Hej młody Junaku, smutek zwalcz i strach. Przecież na tym piachu za 30 lat, przebiegnie z pewnością jasna długa prosta, szeroka jak morze Trasa Łazienkowska. I z brzegiem zepnie drugi brzeg, na którym twój ojciec legł! 15. Nie bądźcie natrętni! Natrętny pasażer... O! A gdyby tu wasz synek z grupą stuosobową odlatywał i każdy z rodziców chciałby wejść, to jaki byłby tłok, sami widzicie. I nie mówcie, że nie macie synka, bo w każdej chwili mieć możecie (sprawdzić, czy nie ksiądz). 16. - Jedźmy, jedźmy na te grzyby! Wio! Po drodze winko kupimy... Córeczka mi się urodziła to jest okazja! - Co, znowu? - Eeee... Ta co cztery lata temu. Dziecko jest dziecko - wypić zawsze można, nie? 17. - Czasem, aż oczy bolą patrzeć, jak się przemęcza dla naszego klubu, prezes Ochódzki Ryszard, naszego klubu "Tęcza". Ciągle pracuje! Wszystkiego przypilnuje i jeszcze inni, niektórzy, wtykają mu szpilki. To nie ludzie - to wilki! To mówiłem ja - Jarząbek Wacław, trener drugiej klasy. Niech żyje nam prezes sto lat! 18. - Co jest?! - Nic, panie kierowniku! Oczko mu się odlepiło. Temu misiu. 19. - 115, a powinno być 119. - Schudłem cztery kilo. - Schudliście. Słowem przywozicie do kraju o 4 kilogramy obywatela mniej. A gdyby tak każdy wracał do kraju ze stratą paru kilo? Byłoby nas mniej coraz - Polaków! - To co ja mam zrobić? - 60 za każdy kilogram. A wykształcenie jakieś macie? - Wyższe. - A przepraszam, to po Dzień dobry, cześć i czołem! Pytacie, skąd się wziąłem?! Jestem Wesoły Romek! Mam na przedmieściu domek, a w domku wodę, światło, gaz! Powtarzam zatem jeszcze raz: jestem Wesoły Romek! Mam...21. Pani kierowniczko, ja to wszystko rozumie! Ja rozumie, że wam jest zimno! Ale jak jest zima to musi być zimno, tak? Pani kierowniczko, takie jest odwieczne prawo natury! 22. Jak byłem młody, to też byłem Murzynem i grałem w - Jedziecie do stolicy kraju kapitalistycznego. Który to kraj ma być może nawet tam i swoje... plusy. Rozchodzi się jednak o to, żeby te plusy nie przesłoniły wam minusów! 24. - No ale... A ty skąd wiedziałaś, że mnie zastaniesz... przecież wiedziałaś, że wyjeżdżam. - Przechodziliśmy po prostu i wpadliśmy. - Jak to - przechodziłaś?!!! Z tragarzami? - Taa!! Przechodziliśmy. Z tragarzami. Bardzo cię polubiłem, chłopie. 25. - Co to w ogóle jest miłość? Czy to jest coś takiego? - Miłość? - No. Czy to w ogóle jest coś takiego? - W telewizji czasem pokazują, jak jacyś tam się kochają, albo mówią... - No. Ale w życiu to chyba niemożliwe... 26. - Pani Iwonko! Pani wytrze tę szminkę, bo klient znów się będzie pieklił. - Trzeba dać napis, żeby wpuszczać tylko w krawatach. Klient w krawacie jest mniej awanturujący Przyszłem wcześniej, gdyż nie miałem co Lądy i morza przemierzam, kulę ziemską z otwartym czołem. Polski mam paszport na sercu. Skąd, pytam, skąd go wziąłem? A wziąłem go z dumy i trudu, ze znoju codziennej pracy, ze stali, z żelaza, z węgla. A węgiel to koks, to antracyt. 29. Na każdą rzecz można patrzeć z dwóch stron. Jest prawda czasów, o których mówimy i prawda ekranu, która mówi: "Prasłowiańska grusza chroni w swych konarach plebejskiego uciekiniera". Zróbcie mi przebitkę zająca na gruszy... Nie, nie! Zamieńcie go na psa! Zamieńcie go na psa. Niech on się odszczekuje swoim prześladowcom z pańskiego dworu. Niech on nie miauczy... 30. Cholera jasna! Won mi tu stąd, jeden z drugim! Będzie mi tu kłaki rozrzucał! Panie! Tu nie jest salon damsko-męski! Tu jest kiosk RUCH-u! Ja... Ja tu mięso mam!31. - Dwie kawy i dwie wuzetki... I co jeszcze?! - Dlaczego "dwie kawy i dwie wuzetki"? - Kawa i wuzetka są obowiązkowe dla każdego! Bijemy się o "Złotą patelnię"! 32. Otóż to, nikt nie wie po co [jest ten miś], więc nie musisz się obawiać, że ktoś zapyta. Wiesz co robi ten miś? On odpowiada żywotnym potrzebom całego społeczeństwa. To jest miś na skale naszych możliwości. Ty wiesz co my robimy tym misiem? My otwieramy oczy niedowiarkom. Patrzcie, mówimy, to nasze, przez nas wykonane i to nie jest nasze ostatnie słowo! I nikt nie ma prawa się przyczepić, bo to jest miś społeczny, w oparciu o sześć instytucji – który sobie zgnije, do jesieni na świeżym powietrzu, i co się wtedy zrobi? - Protokół zniszczenia. 33. - Bardzo porządna dziewczyna. - Trudno, co robić. 34. Z twarzy podobny zupełnie do nikogo. 35. Jedziecie do stolicy kraju kapitalistycznego. Który to kraj ma być może nawet tam i swoje... plusy. Rozchodzi się jednak o to, żeby te plusy nie przesłoniły wam minusów! Mamy nadzieję, że skutecznie zachęciłyśmy was do ponownego (lub pierwszego) seansu! Dla fanów kultowego filmu mamy dobrą wiadomość: z okazji jubileuszu Empik wraz ze Stanisławem Tymem, rodziną Barejów i Olą Cieślak przygotował wyjątkową kolekcję akcesoriów i dodatków z cytatami z filmu. 8 powodów, dla których warto obejrzeć "Ostatnią rodzinę"
Strona główna; polski; Zaloguj się; Utwórz konto; Więcej. Filmy; Aktualności; Zdjęcia; Albumy; Komentarze; Kontakt; Upublicznienie; Regulamin; Polityka
Kolejną zaletą crossa Light Bee jest elektryczny napęd. Możesz powiedzieć, że cross Surron Light Bee to coś pomiędzy motocrossem terenowym a rowerem elektrycznym. My uważamy, że TO COŚ ponad. Tylko elektryczny cross umożliwi Ci realizowanie Twojej motocrossowej pasji w zgodzie z ekologią. A do tego w miejscach dla pojazdów spalinowych niedostępnych. Szybko przekonasz się, że Light Bee może dużo więcej niż cross spalinowy i niż e-bike. Dlatego Surron tak szybko zdobywa na całym świecie rzesze zwolenników. Ba – wielbicieli, fanów, wręcz wyznawców. Surron Light Bee ma dwa tryby jazdy, które pozwalają Ci na zachowanie optymalnego stosunku mocy i oszczędności baterii. Kolejną zaletą jest mechanizm rekuperacji energii. Funkcjonuje on automatycznie i zawsze, kiedy podczas jazdy puścisz gaz. Surron, czyli najczystsza frajda z jazdy w terenie! Lekka konstrukcja Surron Light Bee w połączeniu ze sporą mocą i zasięgiem do 100 kilometrów daje gwarancję prawdziwej frajdy z jazdy. I pomimo swoich niepozornych gabarytów, cross zachowuje się w terenie jak prawdziwa bestia, bez wahania pokonując najbardziej strome podjazdy. Z pewnością przyczynia się do tego doskonałe zespolenie z crossem, które jest możliwe właśnie dzięki jego kompaktowym rozmiarom. To jednak nie wszystko! Wyposażony w napęd elektryczny Surron to także niezwykle cicha praca silnika, która pozwoli Ci na bardzo dyskretne poruszanie się po leśnych i polnych drogach. Takie rozwiązanie daje olbrzymi komfort jazdy, kiedy w końcu nie trzeba przejmować się hałasem, jaki generują spalinowe motocykle crossowe. Co ważne, modularny montaż akumulatorów w Surron Light Bee pozwala na ich łatwe wyciąganie, zarówno do ładowania, jak i w celu wymiany. No i trzeba sobie jasno powiedzieć, że Surron Light Bee to także rozwiązanie ekologiczne, co także warto wziąć pod uwagę. . 791 37 231 518 61 469 56 647

i nie mówcie że nie macie synka