Centrum Kryzysowe już działa. Ważny adres dla chorych na raka i ich rodzin. Dodano: 30 listopada 2022, 15:23. Kobieta w trakcie chemioterapii Źródło: Fotolia / auremar. Pacjenci z rakiem piersi, rakiem płuca i rakiem jajnika oraz ich rodziny na stronie centrumkryzysowe.org.pl mogą uzyskać informacje, gdzie się leczyć, jakie są

Od dokonanych wpłat ani ja ani Fundacja nie pobieramy żadnej prowizji – wszystkie środki są wydatkowane na wsparcie i leczenie chorych na raka oraz ich rodzin. Obecnie Fundacja podjęła dodatkowo trud wsparcia dzieci chorych na raka z Ukrainy. Jeśli to tylko możliwe uprzejmie prosimy o przekazanie 1% podatku na konto fundacji (Nr KRS

Hanna Chrzanowska (1902-1973) była pionierką pielęgniarstwa społecznego, określanego również jako otwarte (dla odróżnienia od pracy pielęgniarek w szpitalach i innych zakładach zamkniętych), którego jedną z form była opieka domowa. Uważała, że przewlekle chorego człowieka, który z różnych powodów nie ma już szans być

Diagnoza choroby nowotworowej rodzi wiele pytań i wątpliwości nie tylko w samej osobie chorej ale również w bliskich znajdujących się w jej otoczeniu. Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania mogą być oczywiste dla osoby postronnej, jednak z pewnością inaczej jest jeśli tak trudna życiowa sytuacja jaką jest choroba nowotworowa dotknie nas bezpośrednio. Spis treści1 Bliska osoba jako pierwsza poznała diagnozę2 Jak wspierać osobę chorą na raka?3 Pytania o samopoczucie4 Czy okazywać swoją bezsilność, strach?5 Spełnianie życzeń chorego?6 Rozmowy o umieraniu, śmierci, pogrzebie7 Czy przytulanie i dotyk są wskazane?8 Rozmowy o przyszłości9 Negatywne wypowiedzi chorego10 Chory skarży się na dolegliwości bólowe11 Informacje w sieci Bliska osoba jako pierwsza poznała diagnozę „Rak” – dowiedziałeś się o chorobie bliskiej Ci osoby zanim jeszcze ona sama została o niej poinformowana. W takiej sytuacji wiele osób zadaje pytanie czy przekazywać smutne wieści czy pozwolić żyć możliwie jak najdłużej w nieświadomości. Przeważająca większość osób na pytanie czy chciałaby zdawać sobie sprawę ze stanu swojego zdrowia odpowiada, że tak. Od strony etycznej więc nie mamy prawa decydować za kogoś w jaki sposób będzie walczył z chorobą, i jak spędzi ostatnie miesiące czy tygodnie swojego życia. Należy więc przekazać informację. Powinniśmy jednak odpowiednio się do tego przygotować, zrobić to taktownie i zarezerwować więcej czasu aby okazać wsparcie, zrozumienie i móc odpowiedzieć na rozmaite pytania. Jak wspierać osobę chorą na raka? Skupmy się na szczerości, obecności i oczekiwaniach osoby chorej. Warto pytać w czym możemy pomóc. Nieustanne powtarzanie, że wszystko będzie dobrze, nie ma większego sensu, gdyż osoba chora, umierająca nie oczekuje aby ją zwodzić i oszukiwać, nie potrzebna jest jej nieprawdziwa nadzieja tylko realne wsparcie. Najważniejsza jest więc obecność, jak również nie ukrywanie własnych emocji. Pytania o samopoczucie Pytanie o to jak się czuje chory słyszy nieustannie zarówno od personelu medycznego jak i wszelkich bliskich i znajomych. Wielu z nas nie lubi pytania „co słychać’ bo właściwie nie wiemy jak na nie odpowiedzieć. Podobnie kłopotliwe jest pytanie „jak się czujesz’. Osoba chora czasem sama precyzyjnie nie potrafi na nie odpowiedzieć a ciągłe jego powtarzanie irytuje i męczy. „rodzina musi być silna i samodzielnie radzić sobie w chorobie” Nic bardziej mylnego. Z chorobą nowotworową walczy się zwykle bardzo długo więc wszelkimi siłami jakie posiadamy należy mądrze gospodarować. Szczelne zamykanie się w rodzinie niejako jak w kamiennej kuli i nie dopuszczenie pomocy z zewnątrz może rodzić z czasem wiele problemów natury emocjonalnej, depresji jak również załamań i wzajemnych pretensji, żali, obwiniania. W czasie walki z chorobą nowotworową warto przyjmować i liczyć na wsparcie, które możemy otrzymać od bliskich, od znajomych, sąsiadów, lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychologów, psychiatrów czy wolontariuszy. Dzięki nim łatwiej przetrwamy ten trudny czas. Czy okazywać swoją bezsilność, strach? Wszystko co prawdziwe i autentyczne będzie potęgować naszą bliskość. Chory nie potrzebuje od nas zapewnień że będzie dobrze i stałego oglądania kamiennej twarzy i pewności siebie. Jeśli jego choroba jest dla nas trudna do zniesienia emocjonalnie możemy o tym mówić, możemy płakać i rozmawiać o tym co trudne i bolesne. Nie ukrywajmy swoich uczuć, dzięki temu osoba chora poczuje się również lepiej zrozumiana i będzie się lepiej czuła w naszym towarzystwie. Spełnianie życzeń chorego? W pewnej fazie choroby nowotworowej osobę chorą przestaje interesować otoczenie i silnie skupia się na samym sobie, niekiedy popadając w egocentryzm. Dochodzi często do sytuacji gdy sam pacjent nie potrafi już odróżnić, które prośby wynikają naprawdę z jego potrzeb, a które stanowią zachcianki i fanaberie. W wielu przypadkach odróżnienie tego będzie spoczywało na bliskich, którzy zdając sobie sprawę z autentyczności próśb unikną wyrzutów sumienia w wyniku jakiejkolwiek odmowy. Rozmowy o umieraniu, śmierci, pogrzebie Osoba w terminalnej fazie choroby często samodzielnie będzie unikać takich rozmów. Powinniśmy wówczas pozwolić jej spokojnie odejść. Wszelkie kwestie spadkowe czy rodzinne rozpatrzone zostaną już przez bliskich, którzy pozostaną przy życiu. W sytuacji gdy sam chory podejmuje temat śmierci, umierania, pogrzebu warto rozpocząć rozmowę i jej nie unikać. Pozwólmy mu podzielić się obawami, wyrazić swoje życzenia odnośnie pochówku. Zmienianie tematu czy nie podejmowanie rozmowy sprawi, iż chory uzna to za temat tabu i pozostanie zupełnie sam ze swoimi smutnymi myślami i obawami. W sytuacji gdy konieczne jest doprecyzowanie pewnych spraw związanych ze śmiercią, jednak obie strony mają kłopoty z podjęciem tematu warto dopuścić możliwość pomocy i wsparcia przez osoby trzecie. Wówczas zwróćmy się do personelu hospicjum czy oddziału opieki paliatywnej. Czy przytulanie i dotyk są wskazane? Są to z pewnością zachowania dające szczególnie od bliskiej osoby znaczne poczucie oddania, bliskości i miłości, nie ma więc konieczności ich unikania. Warto jednak upewnić się, że nie sprawimy choremu bólu – jeśli jest świeżo po operacji, ma odczyny po radioterapii. Czasem warto się wstrzymać, pozostać blisko i pozwolić choremu wykazać inicjatywę. Niektórzy pacjenci zdają się również niejako sprawdzać czy testować osoby ze swojego otoczenia chcą wybadać czy nie boją się zarazić. Oczywiście jest to niemożliwe. Jednak ludzie tak silnie boją się chorób nowotworowych i bardzo często nie rozumieją mechanizmu ich powstawania, że wolą zachować wszelkie znane sobie środki bezpieczeństwa, które w ich mniemaniu uchronią ich przed zachorowaniem. Takie postępowanie jest często zupełnie niepotrzebne, gdyż unikają oni podawania ręki czy dotykania tych samych przedmiotów co osoba mająca raka. Rozmowy o przyszłości Osoby chore podobnie jak zdrowe potrzebują wybiegania swoimi planami i marzeniami w przyszłość. Może nie będzie to czas równie odległy jednak z pewnością zatrzymanie się całkowicie na chorobie i nie postrzeganie żadnych innych możliwości i scenariuszy w przyszłości wpłynie na samopoczucie i pogarszanie się nastroju osoby chorej. Pozwólmy więc na to i nawet wspólnie twórzmy plany, jednak nie przesadzajmy z odległością ram czasowych. Negatywne wypowiedzi chorego Czasem nie wiemy jak zareagować jak słyszymy same negatywne wypowiedzi z ust chorego. Warto się w nie wsłuchać, pozwolić mówić i wyrażać również negatywne emocje. W ten sposób pacjenci często wyrażają ukrywane wcześniej lęki i obawy, słuchając możemy dowiedzieć się jak i w czym chory potrzebuje pomocy i wsparcia. Chory skarży się na dolegliwości bólowe W chorobie nowotworowej funkcjonuje tzw. Piramida łagodzenia bólu co oznacza że wraz z postępem choroby i nasilaniem się bólu chory otrzymuje odpowiednio dobrane i silne leki. Jeśli chory uskarża się na ból warto skonsultować się z lekarzem prowadzącym, określenie bólu fizycznego na podobnym poziomie jak dotychczas może świadczyć ich jest to ból psychologiczny i konieczne będzie wsparcie psychologa lub psychiatry. Informacje w sieci Wiele informacji na temat nowotworów, ich leczenia i nie tylko znajduje się w sieci. Jednak pamiętajmy, że wszelkie wiadomości warto weryfikować u specjalisty i nie do końca wierzyć we wszystko. Każdy przypadek raka jest indywidualny i każdy z nas inaczej reaguje na leczenie. Podstawowe informacje możemy czytać w sieci. Pamiętajmy jednak iż mają one charakter poglądowy, a konkretne przypadki powinny być konsultowane z lekarzem.

Zespoły depresyjne występują u około 20-40% chorych na nowotwory, z czego stwierdza się je u 1/3 pacjentów w momencie potwierdzenia rozpoznania raka. Odsetek stanów depresyjnych maleje do 15% u pacjentów onkologicznych w okresie remisji, aby ponownie wzrosnąć aż do 50% w przypadku wznowy raka.

Nowotwór to choroba, której leczenie trwa zwykle wiele miesięcy lub lat. Coraz częściej nowotwory postrzegamy jako choroby przewlekłe. Niestety, nie każdy nowotwór jest uleczalny. W przypadku takich nowotworów lekarze są w stanie przewidzieć rokowania pacjenta i mogą z dużym prawdopodobieństwem określić, ile czasu mu zostało. Jak wygląda ostatni moment między życiem a śmiercią? Co możemy zrobić, by pomóc choremu? Proces umierania: trzy etapy Jak wygląda śmierć u chorych na raka? Objawy fizyczne Objawy psychiczne towarzyszące umieraniu Umieranie nieuleczalnie chorego pacjenta jest długim procesem, który przebiega etapami. W tym czasie w organizmie pacjenta zachodzi wiele zmian fizjologicznych. Towarzyszą temu również dolegliwości o podłożu psychicznym. Objawy zbliżającej się śmierci mogą pojawić się nawet kilka tygodni wcześniej. Początek okresu umierania często jest także potwierdzany przez lekarza prowadzącego. Ostatni moment przed śmiercią to bardzo ciężki czas, zarówno dla chorego, który przeczuwa, że niebawem umrze, jak i dla jego bliskich. O ile przygotowanie się do tak trudnej sytuacji jest niemożliwe, warto wiedzieć, jakie dolegliwości mogą wystąpić u chorego w tym czasie. Ich rodzaj i nasilenie zależy od stopnia wyniszczenia organizmu, wieku pacjenta i lokalizacji umierania: trzy etapyW rozwiniętym stadium nieuleczalnego nowotworu możemy wyodrębnić trzy okresy umierania, takie jak: okres preterminalny – choroba jest w zaawansowanym stadium, jednak chory czuje się dobrze. Nie jest już poddawany leczeniu, ponieważ nie przynosi ono żadnych efektów. faza terminalna – to czas pogorszenia stanu chorego. W tym czasie nasilają się objawy choroby, chory może mieć coraz mniej siły (mogą wystąpić problemy z chodzeniem). okres umierania (agonia) – to ostatni moment przed śmiercią. Trwa zwykle około 48 godzin. Chory odmawia przyjmowania posiłków, następuje skrajne wycieńczenie, u niektórych pojawiają się zaburzenia świadomości. U pacjenta zmniejszają się przejawy życia, dochodzi także tzw. śmierci pozornej (chory nie reaguje na bodźce). Jak wygląda śmierć u chorych na raka? Objawy fizyczneZbliżająca się śmierć wywołuje u pacjentów wiele dolegliwości, które każdego dnia się nasilają. Pierwszym wyraźnym objawem jest wyraźne osłabienie i utrata sił (chory nie może wykonać najprostszych czynności). Dlatego w ostatnich tygodniach życia bardzo ważna jest pomoc bliskich. Oprócz wycieńczenia pojawiają się inne objawy, na przykład: zmniejszenie apetytu (i problemy z przełykaniem) spadek temperatury ciała (jest wywołany zmniejszeniem przepływu krwi w organizmie chorego) problemy z oddychaniem (charczący oddech, rzężenie, kaszel) nietrzymanie moczu i stolca spadek ciśnienia tętniczego zapadnięcie gałek ocznych wymioty nadmierna senność lub pobudzenie nasilenie bólu całego ciała zmiany skórne (są wynikiem niewydolności układu krążenia) utrata przytomności siność siatkowata (jest spowodowana nierównym wypełnieniem naczyń krwionośnych krwią) panika oddechowa (chory nie może złapać tchu) zasinienie części ciała, które są najbardziej oddalone od serca odwodnienie organizmu brunatne zabarwienie skóry zmiana rysów twarzy Objawy psychiczne towarzyszące umieraniu Każdy chory przeżywa swoją śmierć inaczej. Zdarzają się pacjenci, którzy są pogodzeni z sytuacją i ich ostatnie dni przepełnione są spokojem. Chorują od dawna, przygotowują się do pożegnania z bliskimi i jest to dla nich naturalny wszechogarniający ból, z jakim ma do czynienia chory, a także przerażenie spowodowane nieuniknioną śmiercią mogą wywoływać różne reakcje psychiczne. Psychiczne objawy śmierci, jakie mogą wystąpić u chorych to na przykład: wycofanie i majaczenie mówienie o wizjach (chorzy często twierdzą, że widzą bliskie, zmarłe osoby) nietypowe zachowania (pacjenci mówią o podróżach, chcą wyjść ze szpitala) halucynacje wzrokowe i słuchowe niepokój Głównym celem opieki nad chorym w czasie umierania jest zapewnienie mu spokoju oraz łagodzenie objawów towarzyszących ostatnim godzinom życia. Chory powinien otrzymać jak najwięcej wsparcia i czułości. Często zdarza się, że dla otoczenia chorego jego odejście jest na tyle dramatycznym wydarzeniem, że sami potrzebują pomocy. To naturalna reakcja. Śmierć bliskich nam osób jest związana z ogromną traumą, dlatego nie bójmy się prosić o pomoc psychologa lub psychiatry, który pomoże nam wytrzymać najtrudniejsze momenty. Źródło: PAP

wiersze dla chorych na raka